اپیدمیولوژی مبتلایان به دیسکوپاتی بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های ۷۳-۱۳۷۱

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای کمر دردهای ناشی از دیسکوپاتی و این که اکثر بیماران از قشر فعال جامعه می باشند و همچنین متفاوت بودن علل مراجعه، محل درگیری و عدم اطلاع از وضعیت بیماران در کاشان، این تحقیق به منظور تعیین اپیدمیولوژی مبتلایان به دیسکوپاتی بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 73-1371 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش مطالعه داده های موجود (existing data) بر روی کلیه بیماران با تشخیص قطعی دیسکوپاتی صورت پذیرفت. خصوصیات فردی علل مراجعه، محل درگیری و نوع درمان از پرونده استخراج، ثبت و براساس آمار توصیفی ارایه گردید. یافته ها: طی مدت مورد بررسی، 100 بیمار که 61 نفر مرد و بقیه زن با میانگین سنی 14.5±48 سال مورد بررسی قرار گرفتند. در دو رده سنی بیشتر دیسکوپاتی دیده شد، یکی سن 40-31 سالگی (26 نفر) و دیگری 61-70 سالگی (23 نفر). میانگین سنی مردان پایین تر از زنان است (43.6 سال در مردان و 48 سال در زنان). 61.6 درصد خانم ها خانه دار و 38.4% قالیباف و اکثر مردان (37.7%) کارگر و 24.5% کارمند بودند. اختلالات همراه در 72 مورد slr مثبت، در 47% اختلال رفلکس آشیل، در 31 نفر اختلاف حسی و در 2 مورد آتروفی عضلانی می باشد. پنج نفر اختلال اسفنگتری پیدا کرده بودند. هشتاد درصد مراجعه کنندگان از درد کمر به صورت حاد و رادیکولر شاکی و بقیه از درد اندام ها شکایت داشتند. بیشترین محل درگیری در خانم ها، l4-l5 با (38.5%) و در l5-s1 با (33.3%) و در مردان در l4-l5 با (55.7%) و در l5-s1 با (36%) می باشد. بیشترین درمان های به عمل آمده برای بیماران استراحت مطلق و دارو بود. نتیجه گیری: دیسکوپاتی در بیماران مرد بیشتر از زنان و تقریبا دو برابر است. بیشترین ناحیه درگیری مهره های l4-l5 و l5-s1 می باشد. بیماری دو نمای سنی چهارم و ششم زندگی داشت و بیشتر در کارگران و کارمندان که طبقه زحمتکش جامعه هستند ایجاد گردیده است. اکثر بیماران با درد کمر به صورت حاد و رادیونوکلر بوده اند. تحقیق بیشتر برای شناخت علل و درمان بیماران را توصیه می نماید.